Thursday, May 28, 2009

കൈലമേലക്കാവിലൊരു മൂര്‍ത്തി

പുനരുദ്ധാരണം കഴിഞ്ഞ
കൈലമേലക്കാവില്‍
ഞാനുമെന്റെ കൊച്ചും കൂടെ ഒന്നു പോയി...
അവിടുന്നുള്ള ബഹളങ്ങള്‍ കേട്ട് കേട്ട് ഔത്സിക്യം
സഹിക്കാതെ പോയതാ...
(അഖണ്ഡനാമജപം...അന്നദാനം...ദീപകാഴ്ച്ച...)

കുറേ കാലമായി ഒന്നു തൊഴാന്‍ ചെന്നിട്ട്,
മൂര്‍ത്തി മറന്നുകാണുമെന്നാ കരുതിയേ...

ഒന്നുമോര്‍ക്കാതെ വെറുതെയങ്ങ് തൊഴുത് നില്‍ക്കുമ്പോള്‍
മൂര്‍ത്തിയാണ് സംസാരം തുടങ്ങിയത്...

“എന്താ കൊച്ചെ ഒരു മിണ്ടാട്ടമില്ലാത്തെ...“

“അയ്യോ, എന്തോ”

“ഡീ! പണ്ട് നിന്നെ ഞാന്‍ ഒരുപാട് പരീക്ഷകളൊക്കെ ജയിപ്പിച്ചിട്ടില്ലിയോ, അതിന്റെ യൊരു മട്ടെങ്കിലും കാണിക്കന്നെ”

“അയ്യോ അങ്ങനെ പറഞ്ഞാല് വിഷമമാണേ”

“വെഷമം! എന്തോന്ന് വെഷമം...
പിന്നെ നീയങ്ങ് തോല്‍ക്കാന്‍ മേണ്ടി തന്നെ പരീക്ഷകള്‍ എഴുതി തൊടങ്ങി...
അല്ലിയോ...”

ഞാനൊന്നും പറയാന്‍പോയില്ല.

“അതൊക്കെപ്പോട്ടെ...എല്ലാരുമങ്ങനൊക്കെ തന്നെ...,
(എന്റെ കൊച്ചിനെ നോക്കി)
നല്ല കൊച്ച്, നീയ്യും പണ്ടിതു പൊലൊക്കെ തന്നെയായിരുന്നു,
നിന്റെ പല്ലിച്ചിരികൂടി പൊങ്ങിയാരുന്നല്ലിയോ...
ആട്ടെ അങ്ങേരെവിടേ ?“

“ജോലിസ്ഥലത്തല്ലിയോ”

“ഓ...
വീട്ടില്‍ എല്ലാരും നന്നായിരിക്കട്ടെ...“

“താങ്ക്സ്‌...”

“താങ്ക്സോ...
ത്ഭൂ...
ആളെ വലിപ്പിക്കുന്നോ!
ഹഹ്ഹ...
തറുതല ഉണ്ടിപ്പളുമല്ലിയോ...
തല്ല് കിട്ടാഴിക!
ഒരു വെള്ളിരൂപ കണിക്ക ഇട്ടേരെ...“

“ഓ”

“പിന്നെ, പറ, എങ്ങനെ ഉണ്ടെന്റെ പുതിയ ‘സെറ്റപ്പ്’...”

“ആ പിന്നെ കൊള്ളാം, ഒരെടുപ്പൊക്കെ വന്ന്,
നേരത്തെയങ്ങ് അലങ്കോലമായി കെടക്കുവല്ലാരുന്നോ... "
(ഞാന്‍ വേറുതെ മര്യാദക്കാരിയായി സംസരിച്ചതാ)

“ആ...എന്നാലും... പഴേതാരുന്നല്ലിയോ നല്ലത്“

(ഞാനും അങ്ങാനെതന്നെ വിചാരിക്കുവാരുന്നു)

“ദാണ്ടെ മേല്‍കൂരയൊക്കെ കെട്ടി വെച്ച്...ശ്വാസം മുട്ടുന്നു...“

(നേരത്തെ ആകാശം മേല്‍ക്കൂര, മഴ അഭിഷേകം എന്നാരുന്ന്)

“അന്നു വല്ലപ്പോഴും ആരേലും ഒരു തിരി വെക്കും അത്രതന്നെ!
ഇതിപ്പൊ ഒരു മാതിരി വേവ്, എത്ര വിളക്കാ...
പിന്നെ സഹിക്കാത്തത്...
യെവന്മാരൊക്കെ സംസ്കൃതത്തിലല്ലെ മൊഴിയൂ...ത്ഭൂ...“

(ഞാനൊക്കെ പച്ചമലയാളത്തില്‍ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ക്ക് പച്ചവെള്ളമ്പോലത്തെ ഫലമല്ലാരുന്നോ)

“നമ്മളേ ഈ നാടിന്റെ മൂറ്തിയാ...
അല്ലിയോടി, മലയാളത്തില്‍ പാറഞ്ഞാ എന്താ കേക്കാതിരിക്കാന്‍ ?പൊട്ടനാണോ ?
അയ്യടാ!
നിന്നെയൊക്കെ പരീക്ഷയൊക്കെ വെറുതയല്ലിയോ പാസ്സാക്കിച്ചോണ്ടിരുന്നത്....
പിള്ളാരുടെയൊക്കെ പനിയ്ക്ക് ഒരു കര്‍പ്പൂരത്തിരി...
ഇതിപ്പോ എല്ലാത്തിനും രശീതി വേണം...
കള്ളകഴുവേറി കണിയാന്റെ ദേവപ്രശനം...“

കുറച്ച് നേരം മിണ്ടാതിരിന്ന്.
ഞാന്‍ വിചാരിച്ച് നിര്‍ത്തികാണുമെന്ന്.
എന്നാ പിന്നേം തൊടങ്ങി...

“ഏറ്റവും ദണ്ണമതല്ല
ആ മാവില്ലിയൊ, കിഴക്കേപ്പറത്തൊണ്ടാരുന്നത്, മൂവാണ്ടന്‍...
അതുമീ പക്തന്മാരങ്ങ് വെട്ടി
എത്രാരുന്നതില്‍ മാങ്ങ, അണ്ണാന്മാരും കിളികളും...കഷ്ടം!“

ഒരു നെടുവീര്‍പ്പിട്ടുമെച്ച് വെരുതെ നോക്കിയിരുപ്പായി,
എനിക്കുമൊരു വല്ലായ്മ തോന്നി,
എനിക്കുമെന്തോ ചേതം വന്ന പോലെ!

ഇത്തിരി ചമ്മലോടെ പുള്ളി ഇങ്ങനെയൊക്കെ കൂടി പറഞ്ഞു.

“ഇപ്പോ യിതു കൊള്ളാം, നല്ല മൂറ്ത്തി...
ഞാനെന്റെ വെഷമം പറഞ്ഞ് നിന്നെ ഒരുമാതിരിയാക്കിയല്ലിയോ...
കലികാലവൈഭവം...
പൊക്കോ പൊക്കോ”

“ഉം”

ഒരു ദൈവത്തിന്റെ അവസ്ഥ,
ആഹ് ചിരിക്കണോ തേങ്ങണോ...
സീരിയല്‍ തൊടങ്ങാറായി...
ഏഴുമണി!

ഒരു വെള്ളിത്തുട്ടുമിട്ട്
ഒന്നുമെ പാറയാതെ പോരുമ്പോ
കൊച്ച് പറയുവാ

“കാവങ്ങ് അടിപൊളിയായല്ലിയൊ...”

ഞാനൊന്നും മിണ്ടാന്‍ പോയില്ലാ
ഈ പിള്ളാരെ പൂട്ടിയിട്ടല്ലിയോ വളര്‍ത്തിയേ
നമ്മുടെയൊക്കെ കൊഴപ്പം കൊണ്ട് തന്നാ
ആ കാവിലെ മൂവണ്ടനൊന്നും ഇവറ്റകള്‍ തിന്നിട്ടില്ല...